Miejsce na spacery, kąpiele w jeziorze i chwilę oddechu świeżym powietrzem.

Shira zbiegła lekko ze schodków i ruszyła ścieżką na błonia. Pod pacha niosła opasły tom, a dłoni trzymała jabłko. Dzień chylił się ku końcowi, a słońce leniwie i powoli chowało się za horyzont, zaszczycając uczniów ostatnimi promieniami. Dziewczyna ruszyła w kierunku dużego dębu i usiadła w jego cieniu, opierając się o gruby pień. Otworzyła książkę mniej więcej po środku i zatopiła się w lekturze, pogryzając od czasu do czasu jabłko.

Lucasowi nudziło się w pokoju wspólnym puchonów. Nie lubił swoich znajomych z domu. Czuł, że tam nie pasował, ale tiara przydziału podobno była nieomylna, więc nie miał po co się sprzeciwiać. Właśnie dlatego tak często spacerował. Lubił to. Nagle zobaczył jakąś dziewczynę pod drzewem. Była całkiem ładna, a że tak bardzo mu się nudziło, postanowił do niej zagadać Poszedł do drzewa i oparł się o pień.
- Co czytasz?

Drgnęła lekko i podniosła oczy znad książki. Zobaczyła nawet przystojnego chłopaka, które mignął jej raz czy dwa w tłumie uczniów. Uśmiechnęła się i zerknęła na okładke.
- Quidditch przez wieki - odpowiedziała. - Tyle razy to czytałam i przeglądałam, że okładka zaczyna sie odrywać.

- O, takie maleństwo gra w Quidditcha? - zaśmiał się.

- Maleństwo? - zaśmiała się. - Owszem gra. Czyżbym również spotkała fana tego cudownego sportu?

- We własnej osobie, jestem Lucas Green - przedstawił się i podciągnął jej dłoń lekko do góry, po czym musnął ją ustami. - A ty, śliczne, sportowe maleństwo?

Spojrzała na niego rozbawiona.
- Shira Lovegood, miło mi - powiedziała, mile zaskoczona jego pocałunkiem w dłoń. Niewielu już takich facetów zostalo.

- Na jakiej pozycji grasz? - uśmiechnął się. - Może powinienem kojarzyć cię z boiska.

Shira spojrzała na miejse obok siebie, zachęcając chłopaka żeby usiadł.
- Ścigająca, a Ty?

- Obrońca. Zawsze uważałem, że dziewczyny nie nadają się do tego sportu - przyznał z rozbawieniem, siadając obok niej.

Uśmiechnęła sie.
- Nie jesteś jedyny, ale w drużynie ravenclawu jest po równo dziewcząt i chłopców i nie powiedziałabym, że dziewczyny nie dorównują chłopakom. Niektóre są nawet lepsze - przekrzywiła głowę, a rudy kosmyk spadł jej na policzek.

- Na przykład ty, co? - zaśmiał się i odarnął jej włosy za ucho.

- Dokładnie - roześmiała się i zadrżała lekko, kiedy odgarnął jej włosy i jego dłon dotknęła jej twarzy. - Na ktorym jesteś roku? - zapytała szybko.

- Ostatnim, a ty? - spytał z uśmiechem.

- Też - odparła, a potem westchnęła cicho. - Będzie mi brakować tego zamku. Na szczęście jeszcze cały rok.

--
patrz czat.

- Hm, mi nieszczególnie będzie czegoś brakować. No chyba, że po tym roku zmienie zdanie - uśmiechnął się.

Spojrzala na niego uwaznie.
- Nie bedzie brakowac  Ci tego zamku, błoni, przyjaciół?

- Zamek całkiem fajny. Błonia ładne. Przyjaciele? Większość moich znajomych to krukoni - zaśmiał się. - Nudni jak nie wiem. Po za tym chcę już dołączyć do zakonu. Tak na poważnie - uśmiechnął się

Zmarszczyla brwi.
- Ja jestem Krukonką - powiedziała, slyszac jego słowa o nudnych Krukonach. - A teraz jest nie na poważnie? - uśmiechnęła się.

( Miało być puchoni xD)

- No nie wiem, to nie to samo - wzruszył ramionami

- Misje Zakonu są na pewno bardziej niebezpieczne po Hogwarcie - powiedziala, zastanawiajac sie.

- No właśnie! - uśmiechnął się

Usmiechnela sie.
- Chociaz troche przygody i adrenaliny nie zaszkodzi.

- Własnie, to musi być świetne - uśmiechnął się, rozsiadając wygodnie.

- Ale coś czuję, że to nie byłaby sielanka. Zakon ma mocnych przeciwnikow - powiedziala i zadrzala troche na mysl o smierciozercach, a troche z zimna, bo wiatr zawial mocniej, dostajac sie pod jej bluze.

Objął ją i przyciągnął do siebie. Uśmiechnął się zaczepnie.
- Marzniesz

Usmiechnęłą się i wtuliła w niego bardziej. Czuła jakby znała go od dawna.
- Jest już trochę chłodno - powiedziala, patrzac na księzyc.

- Lubie taką pogodę - uśmiechnął się.  - I lubię noc

- Ja też. Kiedy wszyscy kochaja lato, ja wolę jesień. Wiatr i chmury - usmiechneła sie lekko.

- Mimo wszystko wole wiosnę. Słoneczną, ale nie upalną. Lato i zima mnie męczą.

- Może gdybym mogła się opalić lubiłabym lato. Ale mnie promienie slonca kompletnie nie łapią - westchnęła, znowu zła na swoja alabastrową cerę.

- Prawdziwa dama zawsze jest blada - puścił do niej oko.

- Dobrze, że z moja cerą i tym, że jest ciemno rumieńców tez nie bardzo widać - powiedziała, nieco zawstydzona.

Roześmiał się.
- Szkoda, że nie widać. Takie słodkie maleństwo jeszcze z rumieńcami, to musi być uroczy widok - powiedział z rozbawieniem. Przy nim każda dziewczyna była mała, był strasznie wysoki.

Roześmiała się, opierając głowę na jego ramieniu.
- Może jeszcze kiedys bedzie okazja, żebys zobaczył ten widok.

- Na pewno będzie taka okazja - zaśmiał się.

Usmiechnęłą sie i zapytała:
- Dlaczego nie przepadasz za swoimi Puchonami? Oni są tacy... pocieszni - zakończyła kulawo, nie znajdując innego odpowiedniego słowa. - Naprawde są tacy nudni?

- Użyłaś słowa pocieszni, określając ich - roześmiał się. - Więc sama najlepiej wiesz, że muszą być nudni.

- Wiesz.. - zaczęła - właściwie nigdy nie poznałam bliżej żadnego puchona. Ale jeśli są tacy jak Ty to na pewno nie są nudni - powiedziała, zanim zdołała ugryźc się w język. Chrząknęła cicho, odwracając głowę.

Zaśmiał się.
- Jesteś zabawna, w uroczy sposób - przyznał ze śmiechem. - Nie są tacy jak ja. Ja tam nei pasuje - przyznał. - Ale ja chyba ogólnie nie pasuje do żadnego domu, dlatego tam trafiłem. Nie jestem kujonem jak krukoni, nie jesteś tak głupio odważny jak gryfoni, a Slytherin... cóż, tam może i by znalazło się pare cech, ale to nadal nie to - uśmiechnął się.

- Cóż, w każdym razie nie jesteś typowym ślizgonem, ani stereotypowym Puchonem. Co do stereotypów... Krukoni wcale nie są kujonami! - próbowała udać oburzenie, ale na koniec zaśmiała się cicho.

- Jasne, jasne - zaśmiał się jej do ucha cicho. - Pewnie całymi dniami przesiadujesz w bibliotece.

- Tak, tak i uciszam pierwszoroczniakow jak za bardzo hałasują - uśmiechnęłą się ironicznie. - A w przerwach latam dostojnie na miotle na boisku quidditcha.

Zaśmiał się szczerze.
- Nie martw się, seksowne kujonki też mnie bardzo pociągają - uśmiechnął się do niej zalotnie, przemycając w swojej wypowiedzi komplement.

Spojrzała na niego z błyskiem w oku.
- Życzę Ci, żebyś taką znalazł - patrzyła na niego uważnie.

- Coś mi się wydaje, że już znalazłem - popatrzył na nią z uśmiechem.

- Hm, a jak ma na imię? - zaczęła się droczyc, udając, że się zastanawia.

- Zgadnij. Podpowiem, ma długie rudo włosy, jest urocza, zabawna i nie wie, że quidditch to nie jest sport dla takich delikatnych dziewczynek jak ona - zaśmiał się.

- Chyba wiem - zaśmiała sie. - Ale na boisku potrafi być naprawdę twarda i brutalna, więc uwazaj na nią - powiedziała z chytrym usmiechem.

- No niestety z moją drużyną niczego jej nie udowodnię, ale gdybyśmy mieli zmierzyć się jeden na jeden, nie miałaby szans - powiedział rozbawiony

- To jakies wyzwanie? - zapytala, usmiechajac sie kątem ust.

- Czy ja wiem? - uśmeichnął się. - Chętnie bym sprawdził, kto jest lepszy, ale gramy na zupełnie różnych pozycjach

- Wiesz, zawsze w jakiejś drugiej rundzie można się zamienić - zaproponowała.

Uśmiechnął się.
- Możemy spróbować, chociaż nigdy niczego nie prbowałem jako ścigający - zaśmiał się.

- To mam przewagę, bo my na naszych treningach trenujemy każdą pozycję - powiedziala, a potem walnela sie reka w czoło. - Chyba nie powinnam tego mówić. W końcu rywalizujemy.

Parsknął śmiechem.
- Między puchonami a krukonami jest taka rywalizacja... - zakpił. Puchoni byli beznadziejni, po za nim był może jeszcze jeden dobry gracz, ale to wszystko.

- Ale zawsze jakas, prawda? - powiedziała i oparla sie o pień drzewa przy którym siedzieli, zatapiając się w myslach.

- O czym tak rozmyślasz? - spytał z uśmiechem.

Spojrzala na niego, usmiechajac sie lekko.
- Że bardzo przyjemnie mi sie tutaj siedzi.

- Mi też - odwzajemnił uśmiech.

Ocknęła się nieco zdrętwiała. Otworzyła oczy i nie mogła się zorientować, gdzie jest. Spojrzała w jedną stronę, a na swoim ramieniu dostrzegła obcą ręke. Wydała zduszony okrzy i odwrocila się szybko w drugą stronę. Zobaczyła śpiącego Lucasa. Głowę oparł o pień drzewa. Usmiechnęła się lekko, przypominając sobie od razu wczorajszy wieczor. Patrzyła na niego przez krótką chwilę. Wyglądał tak niewinnie... i pociągająco. Nachyliła się do jego ucha.
- Wstawaj śpiochu - zaśmiała sie.

Przebudził się i spojrzał na nią. Przytulał ją do siebie przez sen.
- Hej, mała, jak się spało?

- Całkiem dobrze - powiedziała, sama nieco zdziwiona. Przeciągnęła się lekko i poprawiła niesforne loki.
- A Tobie?

- Dawno tak dobrze nie spałem - uśmiechnął się do niej, siadając wygodniej.

Zaśmiała się cicho.
- Ciekawe co pomyślą w naszych dormitoriach. Dobrze, że nikt nas nie widział, bo byłoby z nami kiepsko - powiedziala, wychylając się zza dębu,

- Najwyżej dostalibyśmy szlaban - machnął ręką. - Jak razem, to potraktowałbym to raczej jak nagrodę - mruknął jej do ucha.

Uśmiechnęła się nieśmiało i spojrzała mu w oczy.
- Razem można się zobaczyć i bez szlabanu, nie sądzisz?

- Oczywiście, że można. I to koniecznie - poczochrał ją po włosach

Roześmiała się.
- Chyba pora wstać, co?

- Chyba tak - przyznał niechętnie. Wstał i podał dziewczynie rękę żeby jej pomóc

Złapała jego rękę i wstała. Po chwili ruszyli w strone Hogwartu.

- Jaką masz pierwszą lekcję?

Wyjęła plan, bo do tej pory nie mogła zapamiętać.
- Zaklęcia - przeczytała ucieszona.

- Ja też - uśmiechnął się. - To mój ulubiony przedmiot

Spojrzala na niego, usmiechajac sie szeroko.
- Mój też! Tuż obok transmutacji.

- Widzisz, jesteśmy sobie przeznaczeni - zażartował. Szli do klasy od zaklęć.

- Ta perspektywa nie jest mi niemiła - powiedziala cicho, majac nadzieje, ze jej nie uslyszy.

- Ooo mam fankę? Będziesz musiała ustawić się w kolejce- zaśmiał się.

Szlag.., pomyslała, a na głos powiedziała:
- Psychofanke - poprawila go. - Lepiej uwazaj w dormitorium, bo bede Cię nachodzić w koszmarach!

Roześmiał się.
- Kłóciłbym się, czy to by były koszmary.

- Nie dam Ci spokoju, więc by były - usmiechnela sie szeroko.

- Potraktuje to jak obietnice - puścił do niej oko.

Roześmiała się, przekraczając próg zamku.

Poszli do sali od zaklęć

Lucas znowu spacerował po błoniach, kiedy natknął się na Shirę.
- Hej, co robisz?- uśmeichnął się.

- O cześć - usmiechnęła sie. - Spaceruje. korzystam z ostatnich promieni słonca - zasmiała sie.

- Nudzi mi się. Może pospacerujemy razem?

- Bardzo chetnie - powiedziała. - Masz jakis pomysl gdzie by się przejśc?

- Może do Hogsmead?

Spojrzala na niego.
- Nielegalnie? - zasmiala sie konspiracyjnie.

- Oczywiście - zaśmiał się, patrząc na nią rozbawiony.

- To chodźmy! - pociągnęła go za rękę w strone drogi prowadzacej do wioski.

Śmiał się.
- Teraz ty jako wzorowa kujonka powinnaś zaprotestować przeciwko łamaniu regulaminu, a ja powinienem ci zarzucić tchórzostwo, żebyś dumnie się zgodziła. Niszczysz moje plany, złotko.

- Moze nie jestem taką "wzorową kujonką" za jaką mnie uwazasz - rzuciła z błyskiem w oku.

- Może jednak nie - zaśmiał się.